Instituti i Arkeologjisë në Tiranë është tashmë pjesë integrale e projektit “TRANSFER”. Ky projekt udhëhiqet nga Universiteti i Maceratas dhe financohet nga INTERREG V B – Adriatic Ionian – Programi ADRION 2018. Projekti “Transfer” filloi në shkurt 2020. Vendet e tjera të përfshira në këtë projekt janë Kroacia, Greqia, Sllovenia, Shqipëria, Serbia, Mali i Zi dhe Bosnja dhe Hercegovina. Qëllimi i projektit është të ndërtojë një model të ri evropian të qeverisjes inovative për parqet arkeologjike midis vendeve anëtare, duke shfrytëzuar “burimet e tyre natyrore, kulturore dhe njerëzore, dhe në të njëjtën kohë, rritjen e kohezionit ekonomik, shoqëror dhe territorial në rajonin e Adriatikut dhe Jonit ”.
Duke i zhvilluar tashmë hulumtimet që (Macerata Athena) ka bërë prej vitesh në Itali, në Shqipëri dhe në provincën e Macerata, Greqi. Projekti synon të zhvillojë metoda të zakonshme për planifikimin e zonave arkeologjike; “Transferimi” (Modelet e menaxhimit të integruar për parqet arkeologjike) pasqyron në mënyrë të përkryer qëllimet e Adrion dhe konfirmon Universitetin e Maceratas, si lider projekti dhe partnerët e saj, si institucione novatore.
Partnerët e projektit janë në fakt institucione, organizata kulturore, parqe arkeologjike dhe qytete të zonës Adriatiko-Joniane, si psh. Instituti i Arkeologjisë së Tiranës, një institucion prestigjioz në fushën e Arkeologjisë dhe trashëgimisë kulturore, në Shqipëri, qyteti Slloven i Ptuj, Instituti Universitar SRZ Sazu nga Ljubljana, Komuna e Omišaly në Kroaci, Agjencia Lokale e Zhvillimit Sibenik, Instituti i Filozofisë dhe Teoria Sociale dhe Qendra Rinore Evropiane në Beograd, Ephorata e Antikiteteve të Janinës në Greqi, Qendra e Teknologjisë CTI në Patras dhe ndërmarrja Play Marche në Macerata. Këtyre u janë bashkuar partnerë të shumtë të autorizuar, si Instituti Qendror i Arkeologjisë i MIBACT, komunat Urbisaglia dhe Falerone, Qendra Kërkimore e Akademisë së Shkencave dhe Arteve Sllovene, ndërmarrja Terrepuntoit dhe Muzeu i qytetit të Sibenik, Kroaci.etj… Qëllimi i projektit, është të zhvillojë, transferojë (pra akronimin) dhe pastaj të shpërndajë një model të përbashkët qeverisjeje të parqeve arkeologjike që shkon përtej qasjes tradicionale konservatore për të hapur edhe zhvillimin e qëndrueshëm, duke e bërë trashëgiminë kulturore shtytës për zhvillimin e plotë ekonomik. Përveç kësaj, “Transferimi” synon të identifikojë aktivitete të qëndrueshme ekonomike të lidhura ngushtë me parqet, siç janë, p.sh., shërbime të reja dhe intinerare turistike. Për të zbatuar këtë dhe objektiva të tjera, ai gjithashtu synon të zhvillojë dhe të aplikojë një seri mjetesh TIK, siç janë realiteti i shtuar dhe gjithëpërfshirës, për të rritur përdorimin e parqeve dhe përhapjen e publikut. Projekti gjithashtu parashikon zbatimin e gjashtë veprimeve pilot në zonat arkeologjike italiane (Urbisaglia) Shqiptare (Antigonea), Sllovene (Ptuj), Greke (Dodona) dhe Kroate (Omišalj dhe Sibenik), për të provuar modelin e lartpërmendur dhe miratuar përsëritjen e tij të mëtejshme.
Departamenti i Gramatikës i Institutit të Gjuhësisë e të Letërsisë (QSA) organizon një konferencë shkencore me rastin e 85-vjetorit të lindjes së prof. dr. Jorgji Gjinari, ish-punonjës shkencor i Institutit të Gjuhësisë e të Letërsisë (1956-1992). Profesor J. Gjinari, është një nga dialektologët më të shquar shqiptarë, autor i një vargu monografish për të folme të ndryshme të shqipes, autor i veprës më të plotë e përgjithësuese mbi dialektet e gjuhës shqipe, bashkautor dhe drejtues shkencor i veprës madhore “Atlasi Dialektologjik i Gjuhës Shqipe”. Gjithashtu ai ka sjellë kontribute edhe në fusha të tjera të gjuhësisë, si dialektologji historike, prejardhja e gjuhës shqipe, marrëdhëniet e dialekteve me gjuhën letrare etj.
Â
Â
Â
Kërkimet dhe gërmimet arkeologjike kanë për objekt, studimin e gjurmëve më të hershme të shoqërisë njerëzore në territorin e Shqipërisë duke filluar me epokat e Paleolitit, Mezolitit, Neolitit dhe epokat e metaleve si Eneolitin, Bronzin e Hekurin, deri në periudhën historike.
Paleoliti
Studimi i epokave të gurit të vjetër, ka nisur vonë. Këto kërkime kanë çuar në zbulimin e disa stacioneve paleolitike si një dëshmi e qartë e banimit të territorit tonë që në periudhat më të hershme të historisë së njerëzimit. Megjithëse zbulimi i gjurmëve të paleolitit ka nisur që në vitet ’30 të shekullit të kaluar me kërkimet e L. Cardini në stacionin e Xarës dhe ka vazhduar pas luftës nga studiuesit shqiptarë, sot mund të themi se studimi i kësaj periudhe është ende në fillimet e tij. Deri tani janë zbuluar stacione paleolitike që i përkasin Paleolitit të Mesëm (Gajtani I, Xara I, Diaporiti I, Kryegjata, Rusinja) dhe Paleolitit të Lartë (Xara II, Shën Marina, Konispol I, Kryegjata II, Rrëza e Dajtit, Gajtan II, Diaporit II, Shëndëlli, Shën Dhimitri). Në dekadën e fundit është shënuar një hap i madh përpara nëpërmjet kërkimeve sipërfaqësore duke organizuar projekte të përbashkëta me partnerë të huaj dhe duke aplikuar metoda bashkëkohore të kërkimit.
Mezoliti
Kërkimet për epokën e Mezolitit (10 000-7 000 p.e.sonë) janë disi më mbrapa. Ato nisin në vitet ’70 me zbulimin e stacionit mezolitik të Vlushës dhe pasohet me zbulimin e atij të Konispolit në vitet ’90. Stacioni i Vlushës ka një interes të veçantë për studimet prehistorike, pasi në të janë të pranishëm mbetje materiale që i përkasin dy periudhave të ndryshme (mikrolitet mezolitike dhe qeramika trashanike e periudhës së neolitit), ndërsa ai i Konispolit II ka shtuar ndjeshëm të dhënat jo vetëm për materialin arkeologjik, por edhe për botën bimore e shtazore dhe ambientin mezolitik. Kërkimet e viteve të fundit kanë evidentuar pika të reja mezolitike si Kryegjatë, Diaporit III, Shpella e Himarës, Rrëza e Kanalit, etj.
Neoliti dhe Eneoliti
Në qoftë se dy periudhat e para janë pak të studiuara, epoka e Neolitit dhe ajo pasardhëse, e Eneolitit (ose e bakrit) paraqiten me një pamje krejt ndryshe. Kërkimet për këto periudha fillojnë në 1948 me zbulimin e një prej vendbanimeve më të rëndësishme siç ishte vendbanimi i Maliqit në rrethin e Korçës, duke vazhduar më pas me zbulimin e gërmimin e shumë vendbanimeve të tjera. Vendbanime neolitike dhe eneolitike janë zbuluar në rrethet Berat, Dibër, Kukës, Librazhd, Fier, Korçë, Ersekë, Kukës, Mat, Përmet, ku një vend të veçantë zë pellgu i Korçës me vendbanimet si Podgoria, Dunaveci dhe Maliqi. Studimi i vendbanimeve neolitike dhe eneolitike merr një rëndësi të veçantë në kushtet e mungesës së plotë të dhënave për banorët e lashtë të vendit tonë. Në kërkimet e kohëve të fundit, për arritjen e përfundimeve më të sakta që do ti afroheshin më shumë të vërtetës, po aplikohen metodat bashkëkohore dhe po bashkëpunohet me specialistë të fushave të ndryshme si paleobotanistë, paleozoologë, etj. në mënyrë që të krijohet një tablo sa më e qartë dhe më e plotë e jetës dhe mjedisit në këto periudha.
Drejtuesit e parë të arkeologjisë shqiptare kanë qenë: