Në vitin 1920 artisti gjerman Paul Klee krijoi tablonë “Angelus Novus”. Kur filozofi Walter Benjamin e pa po atë vit në shtëpinë e piktorit, e bleu dhe do kishte dashur të themelonte një revistë me të njëjtin titull. Ai shihte tek “Angelus Novus” engjëllin e historisë që “dëshiron të qëndrojë, të zgjojë të vdekurit dhe të shërojë atë që është shkatërruar. Por një stuhi po fryn nga Parajsa; është kapur pas krahëve me një dhunë të tillë sa engjëlli nuk mund t’i mbyllë më. Stuhia e shtyn atë në mënyrë të papërmbajtshme drejt së ardhmes së cilës i është kthyer shpina, ndërsa grumbulli i gërmadhave përpara tij zmadhohet drejt qiellit. Kjo stuhi është ajo që ne e quajmë progres”.
Reflektimin e Benjaminit i 100 viteve më parë, na e solli ndërmend kjo vepër arti, kjo serenë që ruhet në fondet e arkeologjisë. Këtë krijesë me sytë e mbyllur, krahët në prehje dhe me gjestin e njërës dorë pranë veshit, e zgjodhëm me të parën për të bërë urimin tonë për Krishtilindjen dhe Vitin e Ri. Urojmë që kjo shëmbëlltyrë të bëjë atë që urimet si formula të ngrira në kohë nuk arrijnë ta bëjnë, duke mos i shprehur ashtu si do donim ndjesitë tona të njëmendtëta: për një vit të mbarë dhe të bardhë!